1. Büyükbaba Paradoksu ve Zaman Dalgaları

Klasik büyükbaba paradoksunda, geçmişte büyükbabanızı öldürmeniz kendi varlığınızı imkânsız kılarak mantıksal bir çelişki yaratır. Ancak Onnon Teorisi, zamanı dört boyutlu bir yapının üzerinde kıyıya vuran üç boyutlu zaman dalgalarına benzetir. Büyükbabanızı öldürseniz bile, orijinal “zaman dalganız” çoktan “kıyıya vurmuş” olduğundan varlığınız geri alınamaz bir hal alır—sadece yeni bir dalga (alternatif bir zaman çizgisi) başlatırsınız. Geçmiş, şimdi ve gelecek eşzamanlı var oluyorsa, şu anki deneyimimiz yalnızca belirli bir dalga içindeki konumumuza mı bağlıdır? Bu dalgaları ayırt eden nedir? Yoksa Onnon Teorisi’nin temel varsayımları hatalı olabilir mi?

Peki ya geçmişe seyahat edip geçmişin hiç de hatırladığınız gibi olmadığını gördünüz diyelim. Ya öldürecek bir büyükbabanız yoksa?

2. Zaman Dalgalarının Bağlayıcı Doğası

Onnon Teorisi’ne göre, üç boyutlu evrenimiz dört boyutlu bir evrenden kaynaklanan yüksek entropili dalgalardan oluşur. Peki bu zaman dalgalarını birbirine bağlayan veya ayıran nedir?

Ek olarak: Işık hızına yakın bir hızda seyahat edip Dünya’ya döndüğümüzde, akranlarımız bizden çok daha fazla yaşlanır. Bu durum, kendi zaman dalgamızı değiştirdiğimiz anlamına mı gelir?

3. Geleceğin Yokluğu ve Zaman Dalgaları

Onnon Teorisi, dört boyutlu evrenin ultra-düşük entropiye sahip olması nedeniyle geçmiş, şimdi ve geleceğin eşzamanlı var olduğunu öne sürer (örneğin, Roma İmparatorluğu’nun uzay-zamanı hâlâ mevcuttur). Peki eğer gelecekten hiçbir gözlemci bize ulaşamıyorsa, bu “ilk zaman dalgası” olduğumuz ve geleceğin henüz var olmadığı anlamına mı gelir?

“Fakat geçmişe gidip onu bildiğimizden çok farklı bulduğumuzu, hatta öldürecek bir büyükbabanın hiç var olmadığını keşfettiğimizi varsayalım. Kıyıya vuran dalgalar birbirine benziyor, ama gerçekten tıpatıp aynı mı?“

4. Boyutsal Evrenlerin Yapı Taşları

Üç boyutlu evren, dört boyutlu nesnelerin yüzeyleri ile aralarındaki boşluklardan oluşur. Zira dört boyutlu bir nesnenin yüzeyi de, iki dört boyutlu nesne arasındaki boşluk da üç boyutludur. İki nesne arasındaki boşluk alt boyutlu bir parçacık iken, yüzeyde kalan kısım ise boşluktur (void).

Öte yandan iki boyutlu evren, üç boyutlu nesnelerin yüzeyleri ile aralarındaki boşlukların toplamıdır. Ancak bunu katı bir şekilde “yüzey” olarak düşünmeyin, çünkü iki boyut altındaki bir evrenin entropisi aşırı yüksektir; daha çok elektromanyetik dalgalar veya yerçekimi dalgaları gibi kavramsallaştırılmalıdır.

Peki, üç boyutlu evrendeki “boşluk” (void), iki boyutlu evrende nedir? Muhtemelen iki boyutlu evrende ulaşılabilecek böyle bir yer yoktur. Fakat üst boyuttaki boşluk gerçekten boş değilse ve bir tür varlık temeline dayanıyorsa, acaba buna iki boyutlu evren için “karanlık madde” diyebilir miyiz?

5. According to Onnon’s Theory, three-dimensional beings cannot experience the four-dimensional universe but are still influenced by it. What we call a “particle” in the three-dimensional universe is actually a region formed by the four-dimensional universe. If there is a connection between subatomic particles, separating these two particles does not actually cause any change in the four-dimensional universe. Instead, we are bending our own three-dimensional universe to create distance between these particles. In this case, the connection between the subatomic particles persists.

If this claim is true, could we then say that:

1. 1. Faster-than-light communication becomes possible?

   2. In CERN, instead of colliding particles, are we actually bending our universe to bring them closer together?

   3. Does this mean we are only making changes within our own universe, while everything remains unchanged in the fourth dimension?